Indice dei contenuti
Erezione della parrocchia nel villaggio Votraci
Copia = Montecorvino 4 giugno 1868
Molto Reverendo Signore =
Questo Rev.mo Capitolo non ignora di fermo quanto sia cresciuta la popolazione del Villaggio Votraci, e le quante vivissime istanze e premure ci si fecero l’anno decorso da questi abitanti d’ogni condizione, ripetute più calde nella Nostra visita, che vi facemmo pochi giorni indietro, per avere un Curato proprio che sopperisca prontamente all’Amministrazione dè Sacramenti, ed à bisogni spirituali di quel popolo, che è anche parte del Dilettissimo Nostro gregge, che ci venne eziandio gelosamente confidato nel Signore.
Non potendo essere più sordi alla giustizia dè reclami, siam venuti nella ferma risoluzione di erigere in quell’Oratorio pubblico una Chiesa Parrocchiale che sia pienamente assimilata alle altre tre di Casali, con le stesse leggi e censi contenute nella Bolla di Fondazione o di restituzione del Collegio Capitolare della s. m. di Mons. Serraro, data 13 maggio 1617 salvo le modificazioni subite per i Nostri Predecessori e per le Apostoliche Costituzioni.
La sola innovazione che per Noi si stima necessaria a farsi, riguarda l’assegno dell’8 (ottava), dell’25 (venticinquesima) porzione, e prebenda, per avere anche in questo la perfetta assimilazione agli altri Canonici Curati. E questa aliquota parte vuole distaccarsi dalla metà dell’anzidetta porzione, solita à venrsi assegnata agli Arcipreti pro tempore, per guisa che l’Arciprete novello invece di fruire di quattro, fruirà di tre ottavi, come verrà confermato nella Bolla di erezione.
Per tutt’altro poi che occorrerà alla istallazione della Parrocchia, vol dire allargamento di Chiesa, acquisto di fonte battesimale, supplemento di arredi sacri, e via discorrendo, non bisogna sconfortarsi, imperciochè le cose di Dio son così fatte, che dato appena ad essi il movimento, giungono sole al loro compimento.
Ella quindi ne farà proposta in pieno Capitolo, e si trasmetterà copia della conclusione. Le impartiamo la Nostra Pastorale Benedizione.
Il Rev.ndo Cantore Budetta. L’Arcivescovo Antonio Salomone.
Dominico ex grege in han parva partis regime, Nobis liceat immerentibus concreditae, de qua absolutam sana ratione sumus prestcritim redituri, in eo potissimum mjora pastoralis Nostra vigilantiae studia convertenda essa semper duximus ne quid scilicet negligentiae, ex quo salus animarum, quae pretiosissimo Domini Nostri Iam Christi sanguine redemptae sunt, valeat ququaversus commendari. In ea praesertim quanta maxima pascemus animi alacritata ac studio opera pretium intendere existimamus, qua pascua Christi fidelibus salutatia, in frequenti videlicit, in principua saltem articulum fidei peritia, in proripta Sacramentum administratione, in primis proreferant comporanda. Nihil ideireo iniucendius egregiusque animo Nostro proteritis diebus erat perfecendum, quam visitationis versione populum penes proximum Votraciearem Normitipros ducentes, hisca auribus, et hisce oculis audire ac legere universorum cujusque generis ac conditionis ineolarum expostulationes, quibus proprium sibi pastorem eniyis efflegitobant, qui spirituali suarum animarum utilitati prospiceret, totamque suam operam novaret. Et re quidem vera querimoniae jure, meritoque veritati innitebantur: ex accerratis enim infermationibus habitis, fuit a Nobis probe aniinaduertenderum, quo dille populus in prorentiarum seycentis cixeiter animabus numerosus, atque in naturali morum probitate cu religione constitutus, in ea versa batur conditione, qua frequentam vita aeterna ponem quaerens, non erat qui pastorali ei frangeret charitate, nequa erat qui ejus pueras ac puellas fidei rudimenta adoceret, vel evangelica praupte, morunque normas prae oculis ponerit , vel extremo vitae discrimine laborantibus, facilom Sacramentum expiationem, administraret, et pauperibus adiumentum, ac levamen, viduis horantes, ac Deus, viaginibus robur ac columen fieret, omnibuque exemplo, sermone, incensu et opere formam sibi gregis viadicaret. Quae gravia inconvenientia quaequitam magni momenti necessitates ita tempore hiernali aegeri debuerunt, ut raro contigit, quod ab loci ab Ecclesia Divi Petri Collegiali Curata distantiam, senes precertim, pueri, cio debiles impotes esent divinis officiis interesse, monita solutis audire, Sacramenterumque perceptione sape saius robari. Hie amplius jiuvat in meliorem vitam Subsiudiarum reduci, qua a nunquam satis laudando Nostro immediato antecessore F. Re. Marino Paglia sub die 27 mensis Octobris anni 1843. fuit institute, ulpote quae immutatis temporibus, porgilo iam satis excreto, Fide hive praesentibus tempectalibus deponente, pro compertisimo ut, , et quotidiana expercientio edocemux, non quidem merceniaras, sed titolares partones constituendos esse; hoque non minui, immo petius, et si opus fuexit auguri, qui misticas agnes etiam perfactim zelo de sollecitudine, qua docett, sibimet in Dominocapessant assecondas.
Hoc igitur cum ita sint, et matura animi Nostri deliberatione proprensa, adiectoque etiam pleno huiusce Collegialis Capituli suffragio, Auctoritate Nostra Ordinaria, et tanquam etiam Apostolica Sedis Delegati, in Acta Sancta Pastoralis Visitationis, et SS.ma Trinitatis nomine humilitater invocato, proaeseribimus, etatuimus, et decinnimus Votraciensem populum ab Ecclesia Divi Petri Curata omnino esse segregandum proat procentibus Nostris Litteris ex nunc uti seiunetum, ac segregatum definimus: eademque volumus polectate, ut pubblicum Oratorium, in eoden Votracorum pago existens, cui titulus ac nomen Divi Bernardini, scibipsamet invocatione in Ecclesiam Parrocchialem exigendum sit, prout ex nunc acectam ac conctitulam declaramus. Exinde jubemus, eam quam citius Fonte Baptismali, decenti Tabernaculo in Altari Majori ad SS.ma Eucharistia site, ac recta osservandum, Sacris Oleis, suppelletilibus ad Parochiales functiones peragendas necessariis, aliusque omnibus singulisque, quae ad Parochialem Ecclesiam pertinet, instrumendam ac provvidendam esse. Qua de xe ferventiones illius populi in Domimo exortamus , ut non solum proprii ocisattyilio, sed suam dilingentiorem operam prostent, qua per Parochianorum symbolas et collectas, vel per aliam commadiorem si eis videbit rationem ea voleat comparare. Aeque ac volumus, ut iciden Parochiani suam obligationem, ut juris est, animaduertant, qua oleum lampadibus ante Majus Altare perpetuo accensis, elaboratas ceras, aliaque Divino Cultui, Eclesiasque manutensioni, vel extensioni necessaria debent pro re nata suppeditare.