Indice dei contenuti

Erezione della parrocchia nel villaggio Votraci

01
Alla fine del Seicento gli abitanti di Votraci manifestarono al Vescovo di Acerno l’intenzione di voler riparare e fornire la chiesa di S. Bernardino di tutto il necessario per celebrare la messa nei giorni festivi. L’iniziativa fu accolta dal Capitolo di S. Pietro tanto che nel 1718 era funzionante e frequentata dalla popolazione. Nonostante gli sforzi degli abitanti del Casale di rendere S. Bernardino più accogliente e funzionale, la sua condizione rimase quella di chiesa secondaria. Infatti essa per buona parte del Settecento risulta nelle visite pastorali priva del SS. Sacramento e di un sacerdote addetto stabilmente alla sua cura.
02
Per mutare questa incresciosa situazione i notabili di Votraci, prima fra tutti l’Arciprete d. Fabio Franchini, “supplicarono Mons. Clandrelli, vescovo di Acerno, per la restaurazione e nuova fabbrica di una chiesetta sotto il titolo di S. Bernardino, sita in detto Casale”, affinché “non solo si potesse celebrare il Sacrificio della Messa, ma benanche riponerci nella medesima il SS Sacramento per potersi dare il viatico in caso di necessità”. Il Vescovo, presa a cuore la richiesta dei figliani di Votraci, si adoperò presso il Monte Reale della Venerazione del Santissimo Sacramento di Napoli, al fine di ottenere “qualche elemosina” per il restauro di S. Bernardino. Ricevuta dal suddetto Monte una polizza di 100 ducati, il prelato esortò i richiedenti affinché cercassero un “mastro fabbricatore” che portasse a termine l’opera. I “richiedenti” per adempiere tale richiesta, indissero rapidamente una pubblica asta dove ne uscì vincitore “Mastro Ciriaco Sorrentino” per un prezzo di duc. 112 e grana 50. Al momento di stipulare il contratto con il Sorrentino “ per loro disgrazia passò all’altra vita il cennato Vescovo Calandrelli, a cui trovasi intestata l’anzidetta polisetta di Banco, e non si è potuto obbligar e comandare il ridetto Sorrentino, ma trovandosi destinate persone per tale atto”.
03
Per evitare la perdita del denaro stanziato inoltrarono una petizione all’Università, affinché i suoi organi di governo eleggessero due persone a cui affidare il ruolo di Procuratori. Le persene incaricate dal Sindaco e dagli Eletti furono il Can. D Giuseppe Franchini e Nicola Provenza, i quali, compiuti le dovute operazioni per acquisire il denaro concesso dal Monte, stipularono l’atto notarile con “mastro Ciriaco” l’8 settembre 1797. I lavori commissionati all’Appaltatore consistevano nel rafforzamento della struttura, in una nuova tettoia ed alcuni abbellimenti interni, ovvero la realizzazione di una volta a botte, due finti archi e l’intonaco delle pareti. Nonostante la realizzazione di questi lavori e le continue richieste dei figliani di Votraci, S. Bernardino rimase semplice chiesa per buona parte dell’Ottocento. Nel 1868, in un periodo di forte crisi per la Diocesi di Salerno, l’Arcivescovo Antonio Salomone decise di esaudire i desideri e le continue richieste del Capitolo di S. Pietro e degli abitanti di Votraci, erigendo S. Bernardino a Parrocchia.
L’Arcivescovo di Salerno, Mons. Antonio Salomone con bolla di arcivescovile del 3 Luglio 1868 eresse S. Bernardino di Votraci come nuova parrocchia di Montecorvino.
Estratto da A. D’Arminio-V. Cardine-L. Scarpiello, Chiese di Montecorvino e Gauro. Istituzioni religiose e vita sociale nella Diocesi di Acerno, Montecorvino Rovella febbraio 2018, pp. 53-54.
04

Copia = Montecorvino 4 giugno 1868
Molto Reverendo Signore =
Questo Rev.mo Capitolo non ignora di fermo quanto sia cresciuta la popolazione del Villaggio Votraci, e le quante vivissime istanze e premure ci si fecero l’anno decorso da questi abitanti d’ogni condizione, ripetute più calde nella Nostra visita, che vi facemmo pochi giorni indietro, per avere un Curato proprio che sopperisca prontamente all’Amministrazione dè Sacramenti, ed à bisogni spirituali di quel popolo, che è anche parte del Dilettissimo Nostro gregge, che ci venne eziandio gelosamente confidato nel Signore.
Non potendo essere più sordi alla giustizia dè reclami, siam venuti nella ferma risoluzione di erigere in quell’Oratorio pubblico una Chiesa Parrocchiale che sia pienamente assimilata alle altre tre di Casali, con le stesse leggi e censi contenute nella Bolla di Fondazione o di restituzione del Collegio Capitolare della s. m. di Mons. Serraro, data 13 maggio 1617 salvo le modificazioni subite per i Nostri Predecessori e per le Apostoliche Costituzioni.
La sola innovazione che per Noi si stima necessaria a farsi, riguarda l’assegno dell’8 (ottava), dell’25 (venticinquesima) porzione, e prebenda, per avere anche in questo la perfetta assimilazione agli altri Canonici Curati. E questa aliquota parte vuole distaccarsi dalla metà dell’anzidetta porzione, solita à venrsi assegnata agli Arcipreti pro tempore, per guisa che l’Arciprete novello invece di fruire di quattro, fruirà di tre ottavi, come verrà confermato nella Bolla di erezione.
Per tutt’altro poi che occorrerà alla istallazione della Parrocchia, vol dire allargamento di Chiesa, acquisto di fonte battesimale, supplemento di arredi sacri, e via discorrendo, non bisogna sconfortarsi, imperciochè le cose di Dio son così fatte, che dato appena ad essi il movimento, giungono sole al loro compimento.
Ella quindi ne farà proposta in pieno Capitolo, e si trasmetterà copia della conclusione. Le impartiamo la Nostra Pastorale Benedizione.
Il Rev.ndo Cantore Budetta. L’Arcivescovo Antonio Salomone.

05

Dominico ex grege in han parva partis regime, Nobis liceat immerentibus concreditae, de qua absolutam sana ratione sumus prestcritim redituri, in eo potissimum mjora pastoralis Nostra vigilantiae studia convertenda essa semper duximus ne quid scilicet negligentiae, ex quo salus animarum, quae pretiosissimo Domini Nostri Iam Christi sanguine redemptae sunt, valeat ququaversus commendari. In ea praesertim quanta maxima pascemus animi alacritata ac studio opera pretium intendere existimamus, qua pascua Christi fidelibus salutatia, in frequenti videlicit, in principua saltem articulum fidei peritia, in proripta Sacramentum administratione, in primis proreferant comporanda. Nihil ideireo iniucendius egregiusque animo Nostro proteritis diebus erat perfecendum, quam visitationis versione populum penes proximum Votraciearem Normitipros ducentes, hisca auribus, et hisce oculis audire ac legere universorum cujusque generis ac conditionis ineolarum expostulationes, quibus proprium sibi pastorem eniyis efflegitobant, qui spirituali suarum animarum utilitati prospiceret, totamque suam operam novaret. Et re quidem vera querimoniae jure, meritoque veritati innitebantur: ex accerratis enim infermationibus habitis, fuit a Nobis probe aniinaduertenderum, quo dille populus in prorentiarum seycentis cixeiter animabus numerosus, atque in naturali morum probitate cu religione constitutus, in ea versa batur conditione, qua frequentam vita aeterna ponem quaerens, non erat qui pastorali ei frangeret charitate, nequa erat qui ejus pueras ac puellas fidei rudimenta adoceret, vel evangelica praupte, morunque normas prae oculis ponerit , vel extremo vitae discrimine laborantibus, facilom Sacramentum expiationem, administraret, et pauperibus adiumentum, ac levamen, viduis horantes, ac Deus, viaginibus robur ac columen fieret, omnibuque exemplo, sermone, incensu et opere formam sibi gregis viadicaret. Quae gravia inconvenientia quaequitam magni momenti necessitates ita tempore hiernali aegeri debuerunt, ut raro contigit, quod ab loci ab Ecclesia Divi Petri Collegiali Curata distantiam, senes precertim, pueri, cio debiles impotes esent divinis officiis interesse, monita solutis audire, Sacramenterumque perceptione sape saius robari. Hie amplius jiuvat in meliorem vitam Subsiudiarum reduci, qua a nunquam satis laudando Nostro immediato antecessore F. Re. Marino Paglia sub die 27 mensis Octobris anni 1843. fuit institute, ulpote quae immutatis temporibus, porgilo iam satis excreto, Fide hive praesentibus tempectalibus deponente, pro compertisimo ut, , et quotidiana expercientio edocemux, non quidem merceniaras, sed titolares partones constituendos esse; hoque non minui, immo petius, et si opus fuexit auguri, qui misticas agnes etiam perfactim zelo de sollecitudine, qua docett, sibimet in Dominocapessant assecondas.
Hoc igitur cum ita sint, et matura animi Nostri deliberatione proprensa, adiectoque etiam pleno huiusce Collegialis Capituli suffragio, Auctoritate Nostra Ordinaria, et tanquam etiam Apostolica Sedis Delegati, in Acta Sancta Pastoralis Visitationis, et SS.ma Trinitatis nomine humilitater invocato, proaeseribimus, etatuimus, et decinnimus Votraciensem populum ab Ecclesia Divi Petri Curata omnino esse segregandum proat procentibus Nostris Litteris ex nunc uti seiunetum, ac segregatum definimus: eademque volumus polectate, ut pubblicum Oratorium, in eoden Votracorum pago existens, cui titulus ac nomen Divi Bernardini, scibipsamet invocatione in Ecclesiam Parrocchialem exigendum sit, prout ex nunc acectam ac conctitulam declaramus. Exinde jubemus, eam quam citius Fonte Baptismali, decenti Tabernaculo in Altari Majori ad SS.ma Eucharistia site, ac recta osservandum, Sacris Oleis, suppelletilibus ad Parochiales functiones peragendas necessariis, aliusque omnibus singulisque, quae ad Parochialem Ecclesiam pertinet, instrumendam ac provvidendam esse. Qua de xe ferventiones illius populi in Domimo exortamus , ut non solum proprii ocisattyilio, sed suam dilingentiorem operam prostent, qua per Parochianorum symbolas et collectas, vel per aliam commadiorem si eis videbit rationem ea voleat comparare. Aeque ac volumus, ut iciden Parochiani suam obligationem, ut juris est, animaduertant, qua oleum lampadibus ante Majus Altare perpetuo accensis, elaboratas ceras, aliaque Divino Cultui, Eclesiasque manutensioni, vel extensioni necessaria debent pro re nata suppeditare.

L’Arcivescovo di Salerno, Mons. Antonio Salomone con bolla di arcivescovile del 3 Luglio 1868 eresse S. Bernardino di Votraci come nuova parrocchia di Montecorvino.
Estratto da A. D’Arminio-V. Cardine-L. Scarpiello, Chiese di Montecorvino e Gauro. Istituzioni religiose e vita sociale nella Diocesi di Acerno, Montecorvino Rovella febbraio 2018, pp. 53-54.
06
Quod Curatum vero expressa mandamus , ut aliis tribus Curatis, Sancti nompe Michealis Arcangeli, Sancti Eustachio, et Sancti Nicolai ad Nubolam ‘omnimo, ac peritus acquiparetur. Ideoque admodum Reverendo Capitolo hujusca Insignis Collegiata universam hujus Regii Status Montiscorvini animarum curam. Fundationis lega prouferenti ius hunc quartum Curatum nominandi plenarie, atque omnino reservatur. Statuimus tamen pro absoluta aquiparationis coram ide, ut de vigesima quinta Capitularium redditum partilione, da qua dimidiam partem Archipresbiter pro tempore annualim percipit hujusca dimidia quarta pars singulis annis Curato Ecclesia Parochialis Divi Bernardini ex nunc in posterum attribuatux. Qua occasione Capitulum majori qua pascemus industria exrthamur , ut prefatam Parochialem Eclesiam noviter erectam loco Filiae pro oculis habens paterno amore et cargioni qua poterit charitate ejus necesitalibus, atque paupertati opituletur. Ad lites autem, et futuras forson quaestionis circa Jurisditionem procavendas, volumus eam ab oriente, et meridie a prosentibus Ecclesia Parochialis Sancti Eustachii finibus, qui sarta tectqua uti iacent, omnino remanere debeant; et ab occasu (ovest) et septentrione finibus Eclesiae Matricis Curata Divi Petri, ita circumscriti, ut ejus territorium initium a parvo ponte sumat, qui ad Votracorum pagum via pubblica ducit, integrumque locum vulgo Vallone Scaduto nunucpatum veque ad extreman superiorem agri Montiscorbinen oram attingat, prodia rustico ad familias Sparano et Cappuccia pertinentia interchedat, deoque alio prodia Confraternitas SS.mi Rosarii, et Francisci Cerino intermediatur. Benigno demum animo pruibus admodum Rev.di Capitoli canonica congregati, ixsta Capitulum die decima munsis Junii currenti anni deliberationibus, ac Nostris votis penitus consona sunt: labefactis enim temporibus, prout hiva ornatis in dies consipiimus, in iis Capitulis, quam utilitati redentare solat: si enim vero Vicarii laudabilem fontosa operam vi Parochiali prostent, reliqua clero stimulus atque excitamentum desunt, quibus ecclesiastica studia noscturna diurnaque manu versare, integaionemque vita rationem sequi valent, ut dignus atque idonus ad cura exrcitium, et ad salutum animarum se reddat. Et quid autem dicendum si viacius perpetus non pastor, sed ropax lupus oves devorare attentabit, eaque a Dominicis viis abexrandus reducet. Attenta igitur hoc locali conditione, libentar sanimus, ut in hoc lega fundationis deropata quo animarum cura a Curatis per hebdomadam exercebatur; nodum posteriori abrogata praescriptione, qua per curatos pepetuos erat perfuagenda, ad aliam immutionem redeamus aportat, qua decexnimus, et constituimus amodum Rev.dam collegium capitularite die prima mensis Septembris cujclibet anni congregatum ad quatuor Curatorum nominationem procedat, et Nobis illico cum copia a capitulari deliberatione extracta ad probandas vel confirmandas proponet, quia tantulum tamen praejudicii Nostra Episcopali potectati inferatur, cujus virtute Nobis vel nominationes propositas seiicere, vel Vicario siam curam execentes et nominatos confirmare, vel Nostraplenaria Auctoritate eligere, quatenus indignum sive non idoneum nominationes exhibeantur, expressa et ampla juris forma reservamus. Ad aeternam jgitur rei memoriam volumus, statuimus, et mandamus, have Nostras praesentas litteras firmas, validas, et efficaces existere et fore, suosque plenarios affectus sortiri et oblinere, et Parochiali Ecclesiae Divi Bernardini plenissime suffragari, et ab illis ad quos spectat, et in futurum spectabit, in omnibus, et per omnia iviolabiter obsexvari. Datum Montiscorvini in Actu Sancta Pastoralis Visitationis die tertia Mensis Iuli, Indictione XI. Anni R.S. MDCCCLXVIII. Antonius Archiopiscopus Salernitanus, et Ecclesiae Acernen Pepetus Administator. Nicolaus Canonicus Curci Cancelliurus Capitolaris. Archivio di San Pietro di Montecorvino, Libro Campione n. 16, p. 60 recto.